terug naar productenoverzicht

Verhaal #11 – Nazomer

Het is zo’n mooie warme dag in oktober. Het voelt als een cadeau, dit weer. De zon schijnt op een prachtige roos in de tuin. De roos geeft energie door haar mooie felle kleur en de frisse geur. Docent Anna is zo’n roos. Pas later in haar carrière, op haar 50e, heeft ze de stap naar het onderwijs gemaakt. Een schot in de roos noemt ze het. Ze voelt zich als een vis in het water in het onderwijs. Ze is hier volgens haar moeder voor gemaakt en zo voelt ze dat ook.

Haar moeder is een belangrijke inspiratiebron voor Anna. Haar moeder was zelf leerkracht, maar is helaas overleden. Anna mocht vroeger vaak mee naar de klas van haar moeder. Samen met haar zusje zat ze dan achterin de klas en hielpen ze haar moeder mee met het nakijken van spellingtoetsen en meerkeuzevragen. Ze komt uit een echte onderwijsfamilie en de keuze voor de Pabo opleiding was dus gemakkelijk. Toch maakte ze die opleiding niet af. Na vele omzwervingen bij verschillende bedrijven, begon ze aan de deeltijd lerarenopleiding. Eigenlijk uit nood geboren, omdat ze boventallig werd in haar vorige werk. Maar tot op de dag van vandaag is ze nog erg dankbaar voor die stap. De stap die ze misschien wel veel eerder had willen maken. Ze is thuis in het onderwijs. Ze hoort bij de pubers, of de pubers horen bij haar.

Anna vertelt graag over de pubers in haar klassen. Ze is nieuwsgierig naar wat hen bezighoudt en wat ze van dingen vinden. Pubers zijn open en stellen vragen waar je zelf niet aan denkt. Ze maken het werk interessant. Anna wil niet alleen weten wat ze van de lesstof vinden, maar ook wat ze van haar lessen vinden zodat ze haar werkvormen kan verbeteren. Leerlingen hebben een stem in haar lokaal, maar uiteindelijk maakt ze zelf de beslissingen. Ze houdt ervan om de structuur neer te zetten en de leiding te nemen. Ze vertelt graag en improviseert gemakkelijk. Anna in haar flow, de spotlight op haar, maar ook op ‘haar’ pubers waarvoor ze een omgeving creëert dat ze zich durven te uiten en zich ontwikkelen. 

Anna waardeert haar leerlingen en hun stem. Hoe jammer is het dan als anderen haar stem niet genoeg waarderen. Ze heeft last van de mensen die ‘over’ leraren en ‘over’ het onderwijs praten. Mensen die over of voor het onderwijs beslissen, maar zelf geen goed beeld hebben van de dagelijkse praktijk van het onderwijs. Het is niet zo moeilijk om leraren een stem te geven. Laat ze meedenken in het bedenken van plannen waar het onderwijs beter van wordt. Creëer draagvlak en betrek leraren bij beslissingen. Dat voorkomt dat leraren zich moeten voegen in onrealistische taken en verwachtingen die niet uitvoerbaar zijn in de dagelijkse praktijk. Waarom kunnen deze mensen niet precies doen met leraren als wat Anna met haar leerlingen doet; naar ze luisteren, oprecht geïnteresseerd zijn in hun mening, en ervan uitgaan dat hun stem het onderwijs uiteindelijk beter zal maken.

Wat is waardering voor je werk toch een fragiel en bijzonder goed. Het kan je beeld van je eigen beroep doen wankelen, maar dat geldt niet voor Anna. Ze weet heel goed wat wel en niet haalbaar is in haar onderwijs en ze laat zich niet gauw van haar stuk brengen. Haar brandstof is de passie die ze voor het onderwijs voelt. Ze wordt gedragen door de warmte van de nazomerzon en kijkt graag vooruit naar de jaren die ze nog mag lesgeven.

De dag waarop ze haar moeder – die toen nog leefde – vertelde dat ze een baan aangeboden kreeg terwijl ze de opleiding nog niet had afgemaakt, brengt een mooie herinnering naar boven. Wat was haar moeder trots. Ze kan zich de bemoedigende woorden van haar moeder nog levendig voor de geest halen. De cirkel was rond. Toen kwam ze thuis.

Adaptief vermogen

Anna vindt het jammer dat de stem van leraren niet voldoende wordt gewaardeerd door mensen die buiten het onderwijs zelf staan. Deze mensen beslissen wel over of voor het onderwijs, maar hebben zelf geen goed beeld hebben van de dagelijkse praktijk van het onderwijs. Anna wil dat deze mensen doen met leraren als wat zij met haar leerlingen doet; naar ze luisteren, oprecht geïnteresseerd zijn in hun mening, en ervan uitgaan dat hun stem het onderwijs uiteindelijk beter zal maken. Ze weet heel goed wat wel en niet haalbaar is in haar onderwijs en ze laat zich niet gauw van haar stuk brengen.

Toekomstbestendig leraarschap

Anna kijkt goed terug op haar beslissing om als zij-instromer het voortgezet onderwijs in te gaan; het onderwijs past goed bij haar, met name het contact met haar leerlingen en het geven van een stem aan hun mening zodat ze zich kunnen uiten en ontwikkelen.

Meer lezen? Ga naar het overzicht van de twaalf fictieve verhalen.

Dit verhaal is geïnspireerd op een briefwisseling tussen een leraar en een onderzoeker. Door verhalen kunnen we beter begrijpen hoe het voelt om leraar te zijn. Het verhaal is een uitnodiging om je eigen ervaringen tegen af te zetten.

We nodigen jou daarom uit om een reactie te plaatsen. Dit kan zijn een (emotionele) herkenning, een vraag die je op basis van het verhaal aan jezelf stelt, óf een vraag aan ‘een’ ander. Het kan ook zijn dat je door het lezen van het verhaal geïnspireerd bent geraakt om zelf een kort verhaal te schrijven dat jouw beeld of gevoel van het veranderend beroepsbeeld beschrijft, dat kan ook! Elke reactie draagt bij aan het op gang brengen van het gesprek over emoties die spelen rond het veranderend beroepsbeeld. Je reactie zal op deze pagina te lezen zijn. Heb je dit liever niet, stuur je reactie dan naar info@expeditieteam.nl.