terug naar productenoverzicht

Verhaal #6 – De eerste dag

Het is 1 september. Danielle staat vroeg op. Vandaag is haar eerste werkdag als mbo-docent. Voor de zomer heeft ze haar opleiding tot docent afgerond en heeft bewust gekozen voor een baan in het mbo. Vandaag is het zo ver. Voordat ze de deur uit gaat, checkt ze nog een keer waar ze moet zijn en neemt nog een keer de namen van haar collega’s door – wel zo mooi als ze die straks snel kan onthouden.

Op de mbo-instelling aangekomen, wordt ze verwelkomt door haar collega. ‘Welkom in ons team Danielle! Jij geeft toch lessen interieuradvies? De collega die dit eerder deed is uitgevallen vandaag, je vindt het zeker geen probleem om vandaag de praktijklessen te verzorgen? Op deze USB staat volgens mij nog wat materiaal dat je kunt gebruiken’. En weg was de collega.

Even raakt Danielle in paniek. Dit was niet het beeld wat ze van deze dag had. Meteen komen er ook andere vragen in haar op. Hoe weet ik waar de studenten mee bezig zijn? En wat in de andere vakken aan bod is gekomen? Veel tijd om na te denken of andere collega’s om hulp te vragen is er niet. Na een belletje met de collega komt ze er ook nog eens achter dat haar nieuwe teamgenoten vandaag op een andere locatie werken. Over afstand gesproken! Danielle gebruikt de resterende tijd zo goed en zo kwaad als dat gaat om een praktijkles in elkaar te draaien. Ze is vastberaden om een goede indruk achter te laten op haar eerste werkdag.

De praktijkles vliegt voorbij. Ze merkt, bijna tot haar verbazing, dat het lesgeven haar goed afgaat. Maar het materiaal op de USB, daar kan ze niet zoveel mee. Ze wil studenten niet alleen opdrachten laten uitvoeren, maar hen uitdagen om de juiste vragen te stellen. En ze wil graag dat studenten over die vragen met elkaar in gesprek gaan. Tijdens de les maakt ze spontaan aanpassingen en merkt dat studenten hier positief op reageren. Danielle kan niet wachten om haar ervaringen met haar nieuwe collega’s te delen. Na de les stapt ze op haar fiets naar de andere locatie.

Tijdens de lunch ontmoet Danielle haar andere collega’s. Ze hebben het zo te zien gezellig met elkaar. Ze vragen hoe haar eerste ochtend is verlopen. ‘En? We horen dat je meteen in het diepe bent gegooid’. Enthousiast vertelt Danielle over de aanpassingen die ze aan de praktijkles heeft gemaakt. Haar collega’s luisteren aandachtig. Dan is het even stil. Ze wacht op de reactie van haar collega’s. ‘Zo doen we dat hier eigenlijk nooit’ zegt de collega die haar ’s ochtends begroette. ‘Op je eerste dag is het natuurlijk ook moeilijk om aan te voelen wat studenten nodig hebben’, reageert een andere collega. Al snel gaat het gesprek verder over wat iedereen in de vakantie heeft gedaan.

De rest van de lunchpauze eet Danielle in stilte haar boterham op. Ze voelt zoveel tegelijk. Ze kan wel janken! Wat gebeurt hier nu eigenlijk? Ze kan zich niet herinneren dat ze hier tijdens intervisie op de lerarenopleiding over hebben gesproken. Is er überhaupt wel eens gesproken over dat je met collega’s in een team te maken hebt? 

’s Avonds thuis overdenkt ze haar eerste werkdag. Heel even overweegt ze om te stoppen. Maar goed, zou het in een ander team of andere school dan anders gaan? Waarschijnlijk niet. Ook merkt ze dat ze eigenlijk nieuwsgierig is naar wat er achter de reactie van haar collega’s zit. En dat ze het frustrerend vind dat ze niet heeft kunnen vertellen, waarom ze de les op haar manier heeft gegeven. Ze heeft daar ideeën over! Tijdens haar stage kreeg ze daar juist veel complementen over. Ze neemt zich voor dit morgen bij de dagstart in te brengen. Ik kan dit. Morgen weer een dag.

Adaptief vermogen

Danielle ervaart dat haar collega’s een ‘afwijkende’ lesaanpak niet waarderen. Dat maakt haar in eerste instantie verdrietig en onzeker. Terugkijkend op de situatie realiseert ze zich dat het werken in teams een bijkomend afstemmingsproces nieuw voor haar is. Ze wordt nieuwsgierig naar de beweegredenen van haar collega’s en neemt zich voor de haar gekozen lesaanpak ter sprake te brengen. Begrip voor de ander en geloof in haar onderwijsvisie, spelen een rol in keuzes voor gedrag.

Toekomstbestendig leraarschap

Danielle, een nieuwe docent in het mbo, ondervindt aan den lijve dat de lerarenopleiding haar onvoldoende heeft voorbereid op het werken in het onderwijs, specifiek het werken in opleidingsteams.

Meer lezen? Ga naar het overzicht van de twaalf fictieve verhalen.

Dit verhaal is geïnspireerd op een briefwisseling tussen een leraar en een onderzoeker. Door verhalen kunnen we beter begrijpen hoe het voelt om leraar te zijn. Het verhaal is een uitnodiging om je eigen ervaringen tegen af te zetten.

We nodigen jou daarom uit om een reactie te plaatsen. Dit kan zijn een (emotionele) herkenning, een vraag die je op basis van het verhaal aan jezelf stelt, óf een vraag aan ‘een’ ander. Het kan ook zijn dat je door het lezen van het verhaal geïnspireerd bent geraakt om zelf een kort verhaal te schrijven dat jouw beeld of gevoel van het veranderend beroepsbeeld beschrijft, dat kan ook! Elke reactie draagt bij aan het op gang brengen van het gesprek over emoties die spelen rond het veranderend beroepsbeeld. Je reactie zal op deze pagina te lezen zijn. Heb je dit liever niet, stuur je reactie dan naar info@expeditieteam.nl.